ABD'nin 16. Başkanı Abraham Linkolun oğlunu ilk defa okula gönderdiği zaman öğretmenine mektupla böyle yazmıştır.
Sayın hocam. Oğlumu size emanet edeceğime göre bu mektubu size yazmayı gerekli gördüm. Ona öğretin ki, herkes dürüst ve adil değil. Ona öğretin ki, kazanılan bir dolar bulunan beş dolardan daha değerlidir. Kaybetmeyi, hem de kazanmaktan keyif almayı öğretin ona. Onu kıskançlıktan uzağa yöneltin. Ona sessiz gülüşün sırlarını öğretin. Eğer başarabilirseniz, ona kitapların büyülü bir nimet olduğunu öğretin. Ona sessizlikte gökteki kuşların, güneşteki arıların, çimenlikdeki güllerin iç büyüsüne inmeyi öğretin. Öğrensin ki, okulda yalnış yapmak, hiyle yapmakdan daha şereflidir. Herkes onun yanlış olduğunu söylese de, kendi görüşlerine inanmayı, nazik insanlara karşı nazik, kabalara karşı kaba olmayı öğretin. Herkes birbirine yapışıp gittiğinde kitleye takılmayıp kendi yoluna gitme gücü verin oğluma.
Tüm insanlara kulak vermeyi, dinlediklerini gerçeğin filtresinden geçirip yalnızca iyileri kendisine almayı öğret. Başarırsanız, üzüldüğü zaman bile nasıl gülebileceğini öğretin ona. Ağlamanın utandırıcı bir şey olmadığını, gücünü ve beynini en yüksek fiyatı teklif edene satmayı, ancak kalbine ve ruhuna fiyat etiketi qoymamağı, ulayan insan kalabalığına kulaklarını tıkamasını ve eğer kendisinin haklı olduğuna inanıyorsa, dimdik ayakta kalıp mücadele etmesini öğretin ona.
Ona karşı sevecen olun, ama sarılmayın, çünkü ancak odun kıvılcımı, çeliği saflaşdırır. İzin verin sabırsız olacak kadar cesarete sahip olsun ve cesur olacak kadar sabırlı olsun. Ona her zaman kendisine inanmayı öğretin, bu yolla onun insanlığa inancı kalıcı olacak. Tüm bu söylediklerim belki de çok büyük taleptir. Ama ne kadarını becerebiliyorsanız, o kadarını yapın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder