Afrika krallarından birinin birlikte büyüdüğü yakın bir dostu vardı. Onun arkadaşının bile huyu vardı ki, ne verirse versin, olumsuz ya ve olumlu olaya derdi ki, «Bu, İyidir!»
Bir kez kral ava gitmişti. Dostu ise âdeti üzere onun silahlarını temizler ve mermiler ile dolduruyordu. Görülüyor ki, o silahlardan birini hazırlarken birşeyi doğru yapmadı. Kral silahı arkadaşından alıp ateş açınca, Büyük patlama olur, onun elinin baş parmağı kopup düşer.Durumu gözden geçiren, dostu bir kural olarak, kendisi de istemeden der ki, "Bu, iyidir". Bu söz kralın kizginliğına neden oluyor ve o cevap verir, "Hayır, burda iyi hiçbir şey yoktur". O emreder ki, dostunu zindana götürsünler.
Olayın üstünden bir yıla yakın zaman geçiyor, kral kendini tamam ile güvenli hissettiği bir bölgede ava çıkıyor. Ama Yamyamlar kabilesi onu esir alıyor ve diğer kişiler ile birlikte kendi köylerine getiriyor. Kral'ın ellerini bağlıyor, yanında çoklu odun topluyorlar. Bir tir uzatıp, kralı Tire kilitlerler. Yaklaşıp ocağı alıştırmak istediğinde, onlardan biri görür ki, kralın baş parmağı yoktur. Kendi inançlarına göre bu kabile hiç bedinde travması (yaralanmasi olan) olan hiçbir şeyi yemiyordular. Onlar kralın elin-kolun açarak, onu bırakırlar.
Eve dönen kralın parmağını kaybettiği günü hatırladı ve dostu ile yaptığı muameleye göre vicdan azabı hisseder. O, hemen zindana gider ki, dostu ile sohbet etsin
- Sen haklıydın, - diyor, - benim parmaksız konumum iyiye doğru imiş.
Kral başına gelen tüm olayı dostuna konuşuyor.
- Ben çok üzgünüm ki, seni zindana atdırdım, bu benim tarafımdan yanlış adım ve sana karşı kötü hareket yapdim.
- Hayır - onun dostu diyor, - bu iyiydi!
- Sen ne konuşuyorsun, meğer benim kendi dostumu hapse atmağım iyi bir hareketmiydi?
- Eğer siz beni zindana salmasaydınız, onda Yamyamlar Sizi yakalarken, ben de orda, sizin yanınızda olurdum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder